Μακραίος, Σέργιος

(Φουρνάς Αγράφων 1735; – Κωνσταντινούπολη 1819). Λόγιος, συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Μετά τις στοιχειώδεις σπουδές του στο σχολείο της πατρίδας του, φοίτησε στη Μπαλαναία σχολή των Ιωαννίνων και αργότερα στην Αθωνιάδα σχολή, όπου τα χρόνια εκείνα δίδασκε ο Ευγένιος Βούλγαρης. Το 1759 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος και γραμματικός, μέχρι το 1770, οπότε διορίστηκε καθηγητής των φιλοσοφικών μαθημάτων στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, θέση που διατήρησε –με μικρές διακοπές– έως το 1801. Ο Μ. ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους λόγιους της Κωνσταντινούπολης κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αι., γεγονός που έδινε το μέτρο της βραδυπορίας αυτού του κύκλου στα θέματα της παιδείας. Την εποχή που μεσουρανούσε ο ελληνικός Διαφωτισμός και οι θετικές επιστήμες επιτελούσαν τεράστιες προόδους, ο Μ. εξακολουθούσε να διδάσκει τη Φυσική του Βλεμμύδη –συγγραφέα του 13ου αι.– και έγραφε το ειδικό έργο Τρόπαιον εκ της ελλαδικής πανοπλίας (1797) για να αναιρέσει την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου. Από τα υπόλοιπα έργα του πολύ χρήσιμα είναι τα Υπομνήματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας (1870), που καλύπτουν την περίοδο 1750-1800 και παρέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για πρόσωπα και για πράγματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την περίοδο αυτή.